Donderdag 27 september - DAG 20

Excursie San Fransico rivier met varen en zwemmen

Vandaag moesten we dauwtrappen want om kwart voor zeven werden we opgehaald voor de bus. De toer bleek 200 km naar de San Fransisco rivier en die tocht ging via het droogste gebied van Brazilie waar het slechts 3 maanden van het jaar regent. En droog was het er. Veel cactussen en de bomen klein, met diepe wortels en piepkleine blaadjes. Al was het een luxe toerbus, toch is het een hele afstand. Maar we hebben weer een stukje Brazilie gezien waar we niet eerder geweest zijn en verschillende dorpen doorgereden waar men echt meer dan 50 jaar terug in de tijd leeft. Met weinig autoś en wat er rijdt oude brikken. Wel veel ezel en wagentje. Zelfs zeg Fred een wagen met twee koeien ervoor.

De toerleider riedelde in een stuk door, niet in het Engels. Op gegeven moment kwam er een voorlichtingsfilmpje over Umbu, een vrucht wat niet verbouwd maar wel overal in het wild te vinden is. Maar nog geen engelse ondertiteling, of zo. Gelukkig hadden we Dario en denise. Maar die zaten een eindje van ons af. Dus heel veel is langs ons heen gegaan. Volgens Denise was er weinig info en veel geklets.

Aangekomen bij de rivier rond kwart over elf moesten we tot half twaalf wachten. Dat werd tegen twaalven toen we op de boot konden, in groepen op afroep. Naar schatting waren er ca. 150 an die op de Catamaran gingen. Op de boot was ook een toerleider, een soort lopende bandrecorder. Wat een waterval van woorden en zo snel dat het niet fatsoenlijk te vertalen was.

Na ca. een half uur, drie kwartier varen, meerden we aan bij een drijvend vlot, waar een souvenirwinkeltje as, een natuurzwembad was ingericht en kleine roeibootjes, waarmee men tegen extra betaling de canyon in kon varen. We kregen een uur voor de genoemde faciliteiten. Liesbeth, Dario en Fred gingen zwemmen. Liesbeth ging er het eerst uit. Dario en Fred hielden het veel langer uit.

Fred hoorde tijdens het zwemmen van andere mensen dat het in Curitiba maar 5 graden was. Toen we dat Denise vertelden, antwoordde ze dat in Iguacu het de dag tevoren twee graden had gevroren met sneeuw. Toen wij er anderhalve week eerder waren, was het over de dertig graden. Hoe kan het verschillen; en wat een mazzel hebben we gehad.

De terugvaart ging, ondanks tegenwind sneller. Na een half uur meerden we aan bij de groeten uitspanning waar een grote buffetlunch werd geserveerd. De lunch was extra en kostte R$30 per persoon, ca. 12 Euro. Het was erg lekker. Goede kok.

Rond kwart over vier gingen we weer in de bus en met een tussenstop van een kwartier bij een delicatessenwinkeltje met producten uit de streek, waren we om acht uur weer terug in het hotel. Denise en Dario waren uitgeteld en wilden niet meer gaan eten. Fred en Liesbeth hadden ook niet veel honger, wilden ze toch nog wel iets nuttigen. Dus zijn ze vlakbij het hotel in een soort lunchroom een sandwich met sucos gaan drinken.

Daarna is Fred de blog gaan bijwerken en de email doornemen.